ตัวกรองผลการค้นหา
กล้ำ
หมายถึง[กฺลํ้า] ก. ควบ เช่น กลํ้าอักษร อักษรกลํ้า, ทำให้เข้ากัน, กลืนกัน, เช่น กลํ้าเสียง เสียงกลํ้า, มีโทษอันหนึ่งไซร้ กลบกลํ้าพันคุณ. (โลกนิติ), คือดั่งปากเว้นกลํ้า แกล่เหมี้ยงหมากพลู. (โลกนิติ), กัลยาจะกลํ้าอำความตาย. (อิเหนา).
กล้ำกลืน
หมายถึงก. ฝืนใจ, อดกลั้นไม่แสดงให้เห็น.
คล้ำ
หมายถึง[คฺลํ้า] ว. ค่อนข้างดำ, ไม่ผ่องใส, หม่นหมอง, เช่น ผิวคลํ้า หน้าคลํ้า.
ล้ำยุค,ล้ำสมัย
หมายถึงว. ที่ก้าวหน้าเกินยุคเกินสมัยของตน เช่น นักเขียนมีความคิดล้ำยุค.
ชระล้ำ
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ลํ้า. (ดุษฎีสังเวย).
ปล้ำ,ปล้ำปลุก
หมายถึง[ปฺลํ้า, -ปฺลุก] ก. ใช้แขนกอดรัดจับกุมเพื่อจะให้อีกฝ่ายหนึ่งล้ม หรือให้อยู่ในอำนาจที่จะทำได้ตามใจตน, โดยปริยายหมายความว่า พยายามทำกิจการอย่างเต็มกำลัง, ปลุกปลํ้า ก็ว่า.
ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง
หมายถึง(สำ) ก. พยายามทำให้มีเรื่องมีราวขึ้นมา.
รุกล้ำ
หมายถึงก. รุกล่วงล้ำเข้าไป เช่น รุกล้ำอธิปไตย รุกล้ำดินแดน.
ล้ำเลิศ
หมายถึงว. ดียิ่ง, ประเสริฐ.
ล้ำเส้น
หมายถึงว. เกินขอบเขตที่กำหนด เช่น ล้ำเส้นเขตแดน เขาชอบทำงานล้ำเส้นคนอื่น.
ลึกล้ำ
หมายถึงว. ลึกมากจนยากที่จะหยั่งถึง เช่น ปัญญาลึกล้ำ จิตมนุษย์สุดลึกล้ำ, ล้ำลึก ก็ว่า.
พลำ,พล้ำ
หมายถึง[พฺลำ, พฺลํ้า] ก. พลาดถลำ.