ผลการค้นหา

สูง

หมายถึงว. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น เช่น ต้นไม้สูง ภูเขาสูง; เหนือระดับปรกติ เช่น อุณหภูมิสูง ไข้สูง ความสามารถสูง; แหลม เช่น เสียงสูง, ระดับเหนือเสียงกลาง เช่น อักษรสูง; ตรงข้ามกับ ต่ำ เช่น จิตใจสูง.

สูงศักดิ์

หมายถึงว. มียศศักดิ์หรือตระกูลสูง เช่น เจ้านายเป็นบุคคลที่สูงศักดิ์ เขาสืบเชื้อสายมาจากขุนนางผู้สูงศักดิ์.

สูงอายุ

หมายถึงว. มีอายุมาก.

สูงส่ง

หมายถึงว. ที่ยกย่องกันว่าดีเด่น เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยกย่องกันว่ามีค่าทางวรรณศิลป์สูงส่ง.

สูงเสียดฟ้า

หมายถึง(สำ) ว. สูงมากจนเสมือนว่าจดฟ้า.

ใฝ่สูง

หมายถึงก. ทะเยอทะยานเกินตัว.

ใฝ่สูงจนเกินศักดิ์

หมายถึง(สำ) ก. หวังสิ่งที่เกินฐานะของตน (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น อย่าใฝ่สูงจนเกินศักดิ์ อย่าใฝ่สูงให้เกินศักดิ์.

ใจสูง

หมายถึงว. มีใจที่อบรมมาดี, มีใจใฝ่ในทางดี.

ที่ราบสูง

หมายถึงน. ที่ราบซึ่งสูงกว่าระดับผิวโลกโดยรอบตั้งแต่ ๓๐๐ เมตรขึ้นไป.

หัวสูง

หมายถึงว. มีรสนิยมสูงจนเกินตัว; (ปาก) เย่อหยิ่ง.

สูงสุด

หมายถึงว. มากที่สุด เช่น ตัวเลขสูงสุด เขาได้คะแนนคณิตศาสตร์สูงสุดในชั้น.

ป่าสูง

หมายถึงน. ป่าที่อยู่ในที่สูงขึ้นไป.