ตัวกรองผลการค้นหา
โหระพา
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Ocimum basilicum L. ในวงศ์ Labiatae ใบมีกลิ่นฉุน กินได้.
ตำหระ
หมายถึง(โบ) น. แถบ, ซีก, แปลง, (ใช้แก่ที่ดินหรือร่างกาย).
ทหระ
หมายถึง[ทะหะ-] (แบบ) น. เด็ก. ว. หนุ่ม. (ป., ส.).
ยี่หระ
หมายถึง(ปาก) ก. สะทกสะท้าน, ไยดี, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่เห็นยี่หระ.
ระเหระหน,ระเหหน
หมายถึงว. ซัดเซไปตามบุญตามกรรม, ไม่เป็นที่เป็นทาง, เร่ร่อนไป, อยู่ไม่เป็นที่, เช่น ผู้ลี้ภัยสงครามต้องระเหระหนไปเรื่อย ๆ.
จำหระ
หมายถึงน. แถบ, ซีก, แปลง, (ใช้แก่ที่ดินหรือร่างกาย), ตำหระ ก็ว่า.
มโหระทึก
หมายถึงน. กลองโลหะชนิดหนึ่ง ใช้ตีเป็นสัญญาณและประโคม.
ไม่ยี่หระ
หมายถึงก. ไม่สะทกสะท้าน, ไม่ไยดี, เช่น ใครจะด่าว่าอย่างไร เขาก็ไม่ยี่หระ.
หระ
หมายถึง[หะระ] น. ชื่อพระอิศวร. (ป., ส. หร ว่า นำไป).
อาหระ
หมายถึง[-หะระ] น. การนำมา; การถือเอา. (ป., ส.).
มโนหระ
หมายถึง[มะโนหะระ] ว. เป็นที่จับใจ, น่ารักใคร่, สวย, งาม. (ส.).
สัพเพเหระ
หมายถึง(ปาก) ว. ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน, ไม่ใช่สิ่งสำคัญ, เช่น ของสัพเพเหระ เรื่องสัพเพเหระไม่มีประโยชน์.