ตัวกรองผลการค้นหา
เก้อเขิน
หมายถึงว. อาการที่วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย.
โกฐเขมา
หมายถึง[-ขะเหฺมา] น. ชื่อเรียกเหง้าและรากแห้งของไม้ล้มลุกหลายชนิดในสกุล Atractylodes วงศ์ Umbelliferae เช่น ชนิด A. lyrata Sieb. et Zucc., โกฐหอม ก็เรียก.
ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
หมายถึงก. แสดงอาการโกรธเมื่อยังทำอะไรเขาไม่ได้.
ขวยเขิน
หมายถึงก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
ขวะไขว่เขวี่ย
หมายถึง[ขฺวะไขฺว่เขฺวี่ย] (กลอน) ก. ขวักไขว่ เช่น เดินขวะไขว่เขวี่ย. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
ขัดเขิน
หมายถึงก. กระดากอาย.
ขาเขียด
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Monochoria vaginalis (Burm.f.) Kunth ในวงศ์ Pontederiaceae ดอกสีม่วงนํ้าเงิน เกิดในนํ้าและปลักตม กินได้.
ขู่เข็ญ
หมายถึงก. ทำให้กลัวโดยบังคับ; (กฎ) แสดงกิริยาหรือวาจาให้ผู้อื่นต้องกลัวว่าจะเป็นอันตรายต่อชีวิต ร่างกาย เสรีภาพ ชื่อเสียง หรือทรัพย์สินของผู้นั้น หรือของบุคคลที่สาม.
เข้
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. จระเข้. (ดู จระเข้).
เขก
หมายถึงก. ใช้ด้านหลังของข้อนิ้วที่งอเข้าด้วยกันเคาะลงไป เช่น ใช้มะเหงกเขกหัว.
เข็ง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ปลาหมอ. (ดู หมอ ๒).
เขจร
หมายถึง[-จอน] ก. บินไป, เหาะไป. (ส. เขจร ว่า ไปในอากาศ).