ค้นเจอ 10 รายการ

ไข่เค็ม

หมายถึงน. ไข่ที่ดองนํ้าเกลือ, ไข่ที่พอกด้วยขี้เถ้าหรือแกลบผสมเกลือ มักทำจากไข่เป็ด มีรสเค็ม, ไข่พอก ก็เรียก.

เค็ม

หมายถึงว. มีรสอย่างรสเกลือ; โดยปริยายหมายความว่า พยายามให้ได้ประโยชน์มากกว่า.

ดินเค็ม

หมายถึงน. ดินที่มีปฏิกิริยาเป็นด่าง, ตรงข้ามกับ ดินกรดหรือดินเปรี้ยว.

น้ำเค็ม

หมายถึงน. นํ้าทะเล เช่น สัตว์นํ้าเค็ม, นํ้าที่มีรสเค็ม. ว. ที่เกิดหรือโตอยู่ในแถบชายทะเล เช่น ลูกนํ้าเค็ม.

เนื้อเค็ม

หมายถึงน. เนื้อวัวเนื้อควายเป็นต้นที่หมักเกลือตากแห้งไว้.

ปลาเค็ม

หมายถึงน. ปลาเกลือ.

ของเค็ม

หมายถึงน. ของกินที่หมักหรือดองด้วยเกลือ.

ตะเพียนน้ำเค็ม

หมายถึงดู โคก ๒.

ต้มเค็ม

หมายถึงน. ชื่ออาหารคาวอย่างหนึ่ง ใช้ปลาหรือเนื้อสัตว์อื่นมีหมูเป็นต้นเคี่ยวให้เข้าไส้หรือให้เปื่อย, ถ้าต้มตามแบบจีนมีรสเค็ม แต่ถ้าต้มตามแบบไทยมีรสหวานเค็ม.

ลูกน้ำเค็ม

หมายถึง(ปาก) น. คนที่เกิดหรือโตอยู่ในแถบชายทะเล; ทหารเรือ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ