ตัวกรองผลการค้นหา
กำเดาะ
หมายถึงว. กระเตาะ, รุ่น, เพิ่งแตกเนื้อสาว. (ปาเลกัว).
สะเดาดิน
หมายถึงน. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Hydrolea zeylanica (L.) Vahl ในวงศ์ Hydrophyllaceae ขึ้นในนา ใบยาวคล้ายหญ้า. (๒) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Lobelia alsinoides Lam. ในวงศ์ Campanulaceae ต้นเล็กกว่าชนิดแรก ใบค่อนข้างป้อม. (๓) ดู ขวง ๑.
เดาสุ่ม
หมายถึงก. เดาโดยนึกเอาเองอย่างสุ่มปลา.
เดาะ
หมายถึงก. โยนสิ่งของขึ้นแล้วเอาไม้หรือมือตีรับให้กระท้อนขึ้น. ว. ร้าวจวนจะหัก เช่น ไม้คานเดาะ แขนเดาะ; เติมลงนิดหน่อยเพื่อให้คุณภาพเด่นขึ้น เช่น จืดไปเดาะเกลือลงไปหน่อย; (ปาก) โดยปริยายใช้เรียกผู้ที่กำลังจะดี แต่กลับมีข้อบกพร่องเสียกลางคัน, ใช้เป็นคำแทนกริยาหมายความว่า ทำแปลกกว่าธรรมดาสามัญ เช่น ร้อนจะตายเดาะเสื้อสักหลาดเข้าให้.
หมายถึงว. อาการเดินอย่างกระปรี้กระเปร่า เช่น เดินเดาะเลาะทางมา.
กำเดา
หมายถึงน. เลือดที่ออกทางจมูก เรียกว่า เลือดกำเดา. (ข. เกฺดา ว่า ร้อน); แพทย์แผนโบราณเรียกไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัดว่า ไข้กำเดา.
หมายถึงน. นม. (ข.).
เลือดกำเดา
หมายถึงน. เลือดที่ออกทางช่องจมูก.
สะเดาอินเดีย
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Azadirachta indica Juss. var. indica Juss. ในวงศ์ Meliaceae ใบมีรสขม ใบอ่อนและช่อดอกกินได้และใช้ทำยาได้, ชาวบ้านเข้าใจว่าเป็นชนิดเดียวกับต้นซิงโคนาที่ใช้เปลือกสกัดเป็นยาควินิน.
กระเดาะ
หมายถึงก. เดาะให้กระเด็นขึ้นเบา ๆ.
กระเดาะปาก
หมายถึงก. ทำให้เกิดเสียงดังด้วยการใช้ลิ้นดันเพดานเป็นต้นแล้วสลัดลง.
เดาสวด
หมายถึงก. เดาไปอย่างไม่รู้อะไรเลย.