ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เบี้ย, เบี้ยว ๆ บูด ๆ, แป้ว, คางเบือน, เบี้ยว, เป้, พลิ้ว, ก่อมก้อ, ต้อย
กระยาดอก,กระยาดอกเบี้ย
หมายถึง(โบ) น. สิ่งที่ส่งชำระแทนดอกเบี้ย เช่น กู้เงินเขามาแล้ว มอบที่นาให้ทำหรือมอบบุตรภริยาให้รับใช้การงาน.
กระยาเบี้ย
หมายถึง(โบ) น. เบี้ยเงินค่าตัวทาส และเงินกู้.
เบี้ย
หมายถึงน. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิดในสกุล Cypraea วงศ์ Cypraeidae เปลือกแข็ง ผิวเป็นมัน หลังนูน ท้องแบน ช่องปากยาวแคบและไปสุดตอนปลายทั้ง ๒ ข้าง เป็นลำราง ริมปากทั้ง ๒ ด้านหยักหรือมีฟัน ไม่มีแผ่นปิด เรียกรวม ๆ ว่า หอยเบี้ย, เปลือกหอยเบี้ยชนิดที่คนโบราณใช้เป็นวัตถุกลางสำหรับซื้อขายสิ่งของ เรียกว่า เบี้ย เช่น เบี้ยจั่น หรือ เบี้ยจักจั่น ก็คือ เปลือกของหอยเบี้ยชนิด C. moneta เบี้ยแก้ว หรือ เบี้ยนาง คือ เปลือกของหอยเบี้ยชนิด C. annulus มีอัตรา ๑๐๐ เบี้ย เป็น ๑ อัฐ (เท่ากับสตางค์ครึ่ง) จึงเรียกคำว่า เบี้ย เป็นเงินติดมาจนทุกวันนี้ เช่น เบี้ยประชุม เบี้ยประกัน เบี้ยเลี้ยงชีพ.
แม่เบี้ย
หมายถึงน. พังพานงู (ใช้แก่งูเห่าและงูจงอาง) เช่น งูเห่าแผ่แม่เบี้ย.
หัวเบี้ย
หมายถึงน. ผู้ที่เก็บและจ่ายเงินในวงถั่วโปเป็นต้น; (โบ) จำนวนเงินขนอนตลาดที่เรียกเก็บเอาไว้ในทีแรก.
เจ้าเบี้ย
หมายถึงน. นายเงิน.
ดอกเบี้ย
หมายถึง(กฎ) น. ค่าตอบแทนที่บุคคลหนึ่งต้องใช้ให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เพื่อการที่ได้ใช้เงินของบุคคลนั้น หรือเพื่อทดแทนการไม่ชำระหนี้หรือชำระหนี้ไม่ถูกต้อง.
แผ่พังพาน,แผ่แม่เบี้ย
หมายถึงก. อาการที่งูเห่าหรืองูจงอางเป็นต้นชูและแผ่คอให้แบนเพื่อเตรียมฉกศัตรูเป็นต้น.
กระเบี้ย,-กระเบี้ย
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระบั้ว เป็น กระบั้วกระเบี้ย.
ขายหน้าวันละห้าเบี้ย
หมายถึง(สำ) ก. ทำให้ต้องอับอายขายหน้าอยู่ทุกวัน.
เรือนเบี้ย
หมายถึงน. เรียกทาสที่เป็นลูกของทาสนํ้าเงินว่า ทาสเรือนเบี้ย.
กระบั้วกระเบี้ย
หมายถึงว. กระปั้วกระเปี้ย, กะปลกกะเปลี้ย, เดินไม่คล่องแคล่ว (อย่างผู้รื้อไข้).