ตัวกรองผลการค้นหา
เลอ
หมายถึงบ. เหนือ, ข้างบน, พ้น. ว. ยิ่ง. (ข.).
เลอะเทอะ
หมายถึงว. เปรอะเปื้อน เช่น ขุดดินมือเลอะเทอะ กินข้าวหกเลอะเทอะ, เลเพลาดพาด เช่น วางข้าวของไว้เลอะเทอะ, โดยปริยายหมายความว่า เลื่อนเปื้อน, เหลวไหล, ไม่ได้เรื่อง, เช่น คนเมาพูดจาเลอะเทอะ, โบราณใช้ว่าเลอะเพอะ ก็มี.
เลิศเลอ
หมายถึงว. เลอเลิศ.
เลอมาน
หมายถึงว. เหนือจิตใจ, สุดใจ, จิตใจสูงสุด.
เลอสรวง
หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ครองสวรรค์.
เลอหล้า
หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ครองโลก.
เลออาสน์
หมายถึง[-อาด] ก. นั่งเหนืออาสน์.
ทะเลอาณาเขต
หมายถึงน. ส่วนของทะเลซึ่งแต่ละประเทศกำหนดว่าอยู่ภายใต้อำนาจอธิปไตยของประเทศนั้น ๆ โดยกำหนดเป็นระยะทางวัดจากชายฝั่งทะเลตามแต่จะตกลงกัน. (อ. territorial sea).
เลอภพ
หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ปกครองภพ.
เลอลบ
หมายถึง(วรรณ) น. ผู้มีอำนาจเหนือผู้อื่น.
เลอเลิศ
หมายถึงว. เลิศยิ่ง, เลิศเลอ ก็ว่า.
เลอะ
หมายถึงว. เปื้อน เช่น เสื้อเลอะเขม่า หน้าเลอะหมึก, เปรอะไปด้วยสิ่งเปียก ๆ แฉะ ๆ มีลักษณะเละอย่างโคลนเลน เช่น ย่ำโคลนขึ้นบ้านเลอะหมด, เรี่ยรายกระจัดกระจายไปทั่วอย่างไม่มีระเบียบ เช่น วางข้าวของไว้เลอะเต็มห้อง, โดยปริยายหมายความว่า วุ่นวายสับสน เช่น เรื่องนี้ชักเลอะกันใหญ่ ผ้าดอกเลอะ; หลง ๆ ลืม ๆ เช่น พูดจาเลอะ อายุมากแล้วชักจะเลอะ.