ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เหิน
บันเหิน
หมายถึงก. เหาะไป, บินไป.
ระหกระเหิน
หมายถึงก. ด้นดั้นไปด้วยความลำบาก, เร่ร่อนไปด้วยความลำบากยากเย็น, เช่น ชีวิตของเขาต้องระหกระเหินอยู่ตลอดเวลา, ระเหินระหก ก็ใช้.
ห่างเหิน
หมายถึงก. ไม่สนิทสนมดังเก่า, ไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่หรือติดต่อกันเหมือนเดิม, จืดจาง, เหินห่าง ก็ว่า.
เหิน
หมายถึงก. บินอยู่ในระยะสูง เช่น หงส์เหิน นกเขาเหิน, ร่อนอยู่ในระยะสูง เช่น นกนางแอ่นเหินลม.
เดินเหิน
หมายถึงก. วิ่งเต้นเพื่อขอความช่วยเหลือ; (ปาก) เดิน.
กระทงเหิน
หมายถึงน. ไม้ขวางเรืออันที่สุดของหัวเรือหรือท้ายเรือ, หูกระต่าย ก็เรียก; ขื่อกระดูกเชิงกราน.
กระทายเหิน
หมายถึงดู มหาหงส์
บังเหิน
หมายถึงก. เหาะ, บิน.
สูงชั่วนกเขาเหิน,สูงเท่านกเขาเหิน
หมายถึง(สำ) ว. สูงระดับที่นกเขาบิน.
สลาเหิน
หมายถึงน. หมากที่ถือกันว่าเมื่อเสกแล้วเป็นตัวแมลงภู่ ทำให้ผู้กินแล้วลุ่มหลงรัก.