ผลการค้นหา

ค้นเจอ 8 รายการ

หรือคุณกำลังค้นหา แง, แง,แง,แง ๆ

งอแง

หมายถึงว. ขี้แย, ขี้อ้อน, (ใช้แก่เด็ก); (ปาก) รวนเร, บิดพลิ้ว; เอาใจยาก.

กระจองอแง

หมายถึงว. เสียงเด็กที่ร้องไห้ ก่อให้เกิดความรำคาญ, ใช้เรียกลูกเด็กเล็กแดงหรือที่ยังต้องอุ้มต้องจูงอยู่ว่า ลูกกระจองอแง.

งับแง

หมายถึงก. แง้ม, ปิดไม่สนิท.

แง

หมายถึงน. เรียกส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้วว่า หน้าแง.

ร้องกระจองอแง

หมายถึงก. อาการที่เด็กหลาย ๆ คนร้องไห้พร้อม ๆ กัน.

หน้าแง

หมายถึงน. ส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้ว เช่น นักมวยถูกชกหน้าแง.

ร้องงอแง

หมายถึงก. ร้องอ้อน (ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ).

แง,แง,แง ๆ

หมายถึงว. เสียงเด็กร้องไห้.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ