ผลการค้นหา

ค้นเจอ 46 รายการ

ไล่

หมายถึงก. ตามไปติด ๆ เพื่อให้ทันหรือเพื่อกระทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ไล่ยิง ไล่กัด ไล่ขวิด ไล่จิก; ขับ, มักใช้เข้าคู่กันเป็น ไล่ขับ หมายความว่า บังคับให้ออกไปให้พ้น, บังคับให้ไปหรือให้ออกจากที่เดิม เช่น ไล่ควายเข้าคอก ไล่คนออกจากบ้าน; ต้อนให้จนมุม เช่น เอาม้าและเรือไล่ขุน; สอบดูลำดับก่อนหลังเพื่อทบทวนความรู้ความจำเป็นต้น เช่น เรียกนักเรียนมาไล่แบบ.

ไล่

หมายถึงน. ไม้ต่าง ๆ เรียกว่า ไม้ไล่.

ไล่ช้าง

หมายถึงน. เรียกฝนเม็ดใหญ่ที่ตกลงมาซู่ใหญ่เพียงครู่เดียวแล้วหยุดว่า ฝนไล่ช้าง, ฝนซู่ ก็เรียก.

ไล่กวด

หมายถึงก. วิ่งให้เร็วขึ้นเพื่อให้ทัน เช่น ตำรวจไล่กวดผู้ร้าย.

ไล่ที่ทำวัง

หมายถึง(สำ) ก. บังคับให้ย้ายไปให้พ้นเพื่อตนจะเข้าไปอยู่.

ไล่บาลี

หมายถึงก. สอบความรู้ภาษาบาลี, โดยปริยายหมายความว่า ลองภูมิ, ไล่ภูมิ.

ไล่ภูมิ

หมายถึงก. ซักถามเพื่อสอบพื้นความรู้.

ไล่ลูกระนาด

หมายถึงก. ปรับเสียงลูกระนาดไม่ให้แปร่ง.

ไม้ไล่

หมายถึงน. ชื่อไผ่ชนิด Gigantochloa albociliata Munro ในวงศ์ Gramineae ลำแตกแขนง ไม่มีหนาม; ไม้ต่าง ๆ.

จับได้ไล่ทัน

หมายถึง(สำ) ก. รู้เท่าทัน เช่น เขาจับได้ไล่ทันว่าเป็นเรื่องไม่จริง.

ขับไล่ไสส่ง

หมายถึงก. ไล่ไปอย่างไม่มีเยื่อใย, ขับไสไล่ส่ง ก็ว่า.

หุ่นไล่กา

หมายถึงน. หุ่นที่มักทำเป็นรูปคนสวมเสื้อผ้าสำหรับลวงนกกาให้กลัว ทำให้ไม่กล้าลงมากินพืชผลในไร่นา.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด