ผลการค้นหา

ค้นเจอ 39 รายการ

กระเพาะ

หมายถึงน. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ รูปเป็นถุง คือ กระเพาะอาหารและกระเพาะปัสสาวะ. (เทียบ ข. กฺรพะ); ภาชนะสานสำหรับตวงข้าว มีอัตราจุ ๔ กระผีก.

น้ำย่อย

หมายถึงน. ของเหลวที่มีสารอินทรีย์บางชนิดสำหรับย่อยอาหาร เกิดในปาก กระเพาะ ลำไส้ ตับ และตับอ่อน.

ล้นกระเพาะ

หมายถึงว. ลักษณะที่กินมากจนแน่น เช่น กินจนล้นกระเพาะ.

หัวไส้

หมายถึงน. กระเพาะปัสสาวะ; ดาก; หัวริดสีดวงทวาร.

ท้องเฟ้อ

หมายถึงว. อาการที่ลมในกระเพาะตีขึ้นเพราะอาหารไม่ย่อยและเป็นพิษ.

เรอ

หมายถึงก. อาการที่ลมในกระเพาะพุ่งออกทางปาก มักมีเสียงดังออกมาด้วย.

สามสิบกลีบ

หมายถึงน. ชื่อเครื่องในวัว คือ กระเพาะอาหารหยาบ ข้างในเป็นกลีบ.

หลอดอาหาร

หมายถึงน. ทางเดินอาหารอยู่ระหว่างคอหอยส่วนล่างกับกระเพาะอาหาร. (อ. oesophagus, esophagus).

เต็มคราบ

หมายถึง(ปาก) ว. เต็มแทบจะล้นกระเพาะ (ใช้แก่กริยากินหรืออิ่ม).

กระผีก

หมายถึงน. มาตราตวง มีพิกัดเท่ากับ ๑ ภาค (คือ ๑ ใน ๔) ของกระเพาะ. ว. เล็กน้อย.

คลื่นไส้

หมายถึง[คฺลื่น-] ก. ปั่นป่วนในกระเพาะอาหารหรือลำไส้ชวนให้อาเจียน, โดยปริยายหมายความว่า น่ารังเกียจ, น่าสะอิดสะเอียน.

ท้องขึ้น

หมายถึงว. อาการที่ท้องอืดเพราะลมในกระเพาะอาหารเฟ้อขึ้น; เรียกปลาจวนจะเน่าว่า ปลาท้องขึ้น.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ