ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ฉลาด, สลาด, กระแหย่ง, กลาดเกลื่อน, โกศล, ขยาด, ขวาด, โซ่ลาน, ตลาด, ตอง
ขลาด
หมายถึง[ขฺลาด] ว. มักกลัว, ไม่กล้า.
รู้หาญรู้ขลาด
หมายถึง(สำ) ก. กล้าในที่ควรกล้า กลัวในที่ควรกลัว.
ตาขาว
หมายถึงว. แสดงอาการขลาดกลัว.
เภรวะ
หมายถึง[-ระ-] น. ความขลาด, ความกลัว. (ป.).
ภีรุกชาติ
หมายถึง[พีรุกะชาด] ว. ขี้ขลาด. (ป.).
ภีรุ,ภีรุก,ภีรุก-
หมายถึง[พีรุกะ-] ว. กลัว, ขี้ขลาด. น. ผู้หญิง เช่น ภีรุอวตาร ว่า อวตารเป็นผู้หญิง. (แช่งนํ้า). (ป., ส.).
หน้าตัวเมีย
หมายถึงน. ลักษณะหน้าตาท่าทางคล้ายผู้หญิง, โดยปริยายหมายความว่า ใจเสาะ, ขี้ขลาด, ไม่กล้าสู้, (มักพูดเป็นเชิงเหยียดหยามผู้ชาย).
สู้คน
หมายถึงก. มีใจกล้าไม่ยอมแพ้ใคร เช่น เขาเป็นคนสู้คน, บางทีก็ใช้เรียกคนที่ขี้ขลาดไม่ยอมสู้ใครว่า เป็นคนไม่สู้คน.