ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บัณเฑาะว์, บายศรี, สะกาง, สะโพก, รวง, ลับแล, ห่มคลุม, กระชัง, กางเวียน, เกรินบุษบก, แก้วตา
ข้า
หมายถึงส. คำใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
ข้างควาย
หมายถึงน. เรียกไม้ขนาบใกล้สันหลังคา ๒ ข้างจากหลบ มีไม้เสียบหนูยึดกลัดให้แน่น ว่า ไม้ข้างควาย.
ข้างจัน
หมายถึงน. วิธีเหลาไม้ให้เป็นผิวนูนมีลักษณะอย่างข้างของลูกจัน.
ข้าพเจ้า
หมายถึง[ข้าพะเจ้า] ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด มักใช้อย่างเป็นทางการ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
ข้ามเรือ
หมายถึงก. ลงเรือข้ามน้ำไปยังอีกฝั่งหนึ่ง.
ข้าวกล้อง
หมายถึงน. ข้าวที่สีเอาเปลือกออกโดยยังมีจมูกข้าวและเยื่อหุ้มเมล็ดข้าวอยู่, เดิมใช้วิธีใส่ครกตำเรียกว่า ข้าวซ้อม หรือ ข้าวซ้อมมือ.
ข้าวเกรียบ
หมายถึงน. ของกินทำด้วยแป้งข้าวเจ้าหรือแป้งข้าวเหนียว เป็นแผ่นตากให้แห้ง แล้วปิ้งหรือทอด มีหลายชนิด เช่น ข้าวเกรียบว่าว ข้าวเกรียบงา ข้าวเกรียบกุ้ง.
ข้าวเก่า
หมายถึงน. ข้าวที่เก็บเกี่ยวไว้ค้างปี.
ข้าวโกบ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ขนมนางเล็ด.
ข้าวเจ้า
หมายถึงน. ชื่อข้าวพันธุ์หนึ่งของชนิด Oryza sativa L. เนื้อเมล็ดใสใช้หุงเป็นอาหาร เมื่อหุงแล้วเมล็ดมักร่วนและสวย มีชื่อต่าง ๆ กัน เช่น ข้าวปิ่นแก้ว ข้าวมันปู. (ไทยใหญ่ เจ้าว่า เปราะ, ร่วน, ไม่เหนียว).
ข้าวแจก
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ข้าวที่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ตาย.
ข้าวต้ม
หมายถึงน. ข้าวที่ต้มให้สุก; ข้าวเหนียวที่ห่อด้วยใบไม้เช่นใบตองหรือใบมะพร้าวอ่อน แล้วต้มหรือนึ่งให้สุก อยู่ในจำพวกขนม มีชื่อต่าง ๆ เช่น ข้าวต้มมัด ข้าวต้มผัด.