ค้นเจอ 20 รายการ

ศิพิระ

หมายถึงน. ค่ายทหาร. (ส. ศิวิร ว่า ปะรำ, ค่าย).

ค่าย

หมายถึงน. (โบ) ที่ตั้งกองทหาร มีรั้วล้อมรอบ; ที่ตั้งกองทหาร, ที่พักกองทัพ; ที่พักแรมชั่วคราวของคนเป็นจำนวนมาก เช่น ค่ายลูกเสือ ค่ายผู้อพยพ; ฝ่ายที่มีความคิดเห็นแนวเดียวกัน เช่น ค่ายโลกเสรี. (อะหมว่า ล้อม).

ประทาย

หมายถึงน. ค่าย, ป้อม. (ข.).

ขันธาวาร

หมายถึง[-ทาวาน] (แบบ) น. ค่าย, กองทัพ, เช่น เสด็จถึงขันธาวารประเทศ. (ม. ร่ายยาว นครกัณฑ์). (ป.).

เสาค่าย

หมายถึงน. ไม้หรือไม้ไผ่ปักรายล้อมหมู่บ้าน เมือง หรือที่ตั้งค่ายทหารในสมัยโบราณ, เสาระเนียด ก็ว่า.

เสาระเนียด

หมายถึงน. เสาค่าย.

ค่ายผนบบ้านหล่อ

หมายถึงน. เครื่องกีดกั้นขวางทางในสมัยโบราณ ปักเสาสูงราว ๒ ศอก มีไม้เสาทับหลังขวางถนนเป็น ๒ แนวเยื้องไม่ตรงกัน ปลายต่อปลายเกินกันทั้ง ๒ ข้าง เช่น ตั้งหัวถนนป่าตองตรงจวนคลัง ๑ ตั้งท้ายถนนป่าตองต่อถ้าช้างปตูไชย ๑ ค่ายผนบบ้านหล่อ ตั้งรอบพระราชวังหลวง ๑. (อธิบายแผนที่กรุงศรีอยุธยา), จังหล่อ จั้นหล่อ หรือ จำหล่อ ก็เรียก.

ลำเวียง

หมายถึงน. ค่ายระเนียด, คูเมือง.

ระเนียด

หมายถึงน. รั้วที่ปักเสารายตลอดไป, เสาค่าย.

วิหลั่น

หมายถึงน. ค่ายที่ทำให้ขยับลุกเข้าไปหาข้าศึกทีละน้อย ๆ.

ล้อมวัง

หมายถึงน. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่ทำลายค่ายข้าศึก, ช้างพังคา ก็เรียก.

ปิหลั่น

หมายถึง[-หฺลั่น] น. ค่ายที่ทำให้ขยับรุกเข้าไปหาข้าศึกทีละน้อย ๆ, วิหลั่น ก็ว่า.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ