ผลการค้นหา

ค้ำชู

หมายถึงก. บำรุงให้เจริญขึ้น, พยุงให้สูงขึ้น.

ค้ำประกัน

หมายถึง(กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลภายนอกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้คํ้าประกัน ผูกพันตนต่อเจ้าหนี้คนหนึ่ง เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น.

ค้ำ

หมายถึงก. เอาไม้ง่ามเป็นต้นยันไว้เพื่อไม่ให้ทรุด ไม่ให้ล้มหรือไม่ให้เข้ามา.

ค้ำคอ

หมายถึงก. ทำให้อยู่ในฐานะจำใจต้องทำหรืองดเว้น.

ค้ำจุน

หมายถึงก. อุดหนุนให้ดำรงอยู่ได้.

ค้ำหัว

หมายถึงก. ยืนชิดข้างหลังผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่หรือด้านหัวผู้ใหญ่ที่นอนอยู่ ถือกันว่าขาดความเคารพ เรียกว่า ยืนคํ้าหัว.

ค้ำเงิน

หมายถึง(กฎ; โบ) ก. คํ้าประกันเงินกู้, พระไอยการลักษณะกู้หนี้เรียกบุคคลซึ่งคํ้าประกันเงินกู้ว่า ผู้คํ้าเงิน.

ค้ำฟ้า

หมายถึงว. นานจนไม่มีกำหนด.