ตัวกรองผลการค้นหา
จา
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ก. พูด, กล่าว.
จาตุ,จาตุ-
หมายถึงว. แปลงมาจาก จตุ หมายความว่า สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี.
พูดจา
หมายถึงก. พูด.
จาคะ
หมายถึงน. การสละ, การให้ปัน. (ป.; ส. ตฺยาค).
จาตุร,จาตุร-
หมายถึง[จาตุระ-] (แบบ) ว. แปลงมาจาก จตุร หมายความว่า สี่, ใช้ประกอบหน้าคำที่มาจากภาษาบาลี.
เจรจา
หมายถึง[เจนระจา] ก. พูด, พูดจากัน, พูดจากันเป็นทางการ. (ส. จรฺจา).
กามจาริน
หมายถึงครุฑ, ผู้ไปตามอำเภอใจ
มึงวาพาโวย
หมายถึงก. พูดจาเอะอะโวยวาย.
สากัจฉา
หมายถึงน. การพูดจา, การปรึกษา. (ป.).
จาตุรงค,จาตุรงค-,จาตุรงค์
หมายถึง[-ตุรงคะ-] ว. มีองค์ ๔, มีส่วน ๔. (ป. จาตุร + องฺค).
ไกล่เกลี่ย
หมายถึงก. พูดจาให้ปรองดองกัน, พูดจาให้ตกลงกัน; ลูบไล้; ทำให้เรียบร้อย, ทำให้มีส่วนเสมอกัน, เกลี่ยไกล่ ก็ว่า.
พูด
หมายถึงก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.