ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ลงอาญา,ลงอาชญา
จำคุก
หมายถึง(กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่ง ที่ให้เอาตัวผู้ต้องโทษไปคุมขังไว้ในเรือนจำ.
จำ
หมายถึงก. ลงโทษด้วยวิธีเอาโซ่ตรวนล่ามไว้ เช่น จำโซ่ จำตรวน, ลงโทษด้วยวิธีขัง เช่น จำคุก.
ขี้คุก
หมายถึงว. เคยต้องโทษจำคุกมาแล้ว.
นักโทษ
หมายถึงน. บุคคลซึ่งถูกลงโทษจำคุก.
หมายจำคุก
หมายถึง(กฎ) น. หมายอาญาที่ศาลสั่งให้จำคุกผู้ต้องคำพิพากษาให้จำคุกหรือประหารชีวิต.
ลงอาญา,ลงอาชญา
หมายถึงก. ลงโทษหรือทำโทษด้วยวิธีต่าง ๆ ได้แก่ ประหารชีวิต จำคุก กักขัง ปรับ ริบทรัพย์สิน.
คุก
หมายถึงน. ที่ขังนักโทษ, เรือนจำ.
หมายถึงก. อาการที่ต้องฝืนใจทำ เช่น จำใจจากแม่เปลื้อง ปลิดอก อรเอย. (นิ. นรินทร์).
หมายถึงก. กำหนดไว้ในใจ, ระลึกได้, เช่น จำหน้าได้.
หมายถึง(โบ) น. ชายผ้า เช่น เอาพระจำเจิมเฉลิมเชิงเวียน. (อะหม จำ ว่า ชายผ้า).
คุมขัง
หมายถึง(กฎ) ก. คุมตัว ควบคุม ขัง กักขัง หรือจำคุก.
รู้จำ
หมายถึงก. รู้แล้วจำได้, รู้จักจำ.