ผลการค้นหา

ค้นเจอ 110 รายการ

แพ้

หมายถึง(ไทยเดิม) ก. ชนะ เช่น อนนเรืองใสงามหนักหนา แพ้พระอาทิตย์. (จารึกสยาม).

พิชิต,พิชิต-

หมายถึง[พิชิดตะ-] น. แว่นแคว้นที่ปราบปรามแล้ว, แว่นแคว้น. ก. ชนะ, ปราบให้แพ้. (ป., ส. วิชิต).

ชนะ

หมายถึง[ชะ-] ก. ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งพ่ายแพ้.

วิชิต

หมายถึงน. เขตแดนที่ปราบปรามแล้ว. ว. ปราบให้แพ้, ชนะแล้ว. (ป.; ส. วิชิต ว่า ถูกปราบ, ชนะ).

ชำนะ

หมายถึงก. ชนะ, ทำให้เขาพ่ายแพ้. (แผลงมาจาก ชนะ).

รวด

หมายถึงว. ติดต่อกันหลายครั้ง เช่น ชนะ ๕ ครั้งรวด; เสมอเท่ากันหมด เช่น เก็บค่าดู ๒๐ บาทรวด.

แพ้

หมายถึงก. สู้ไม่ได้, ทนไม่ได้, ตรงกันข้ามกับ ชนะ, ผู้ที่มีเลือดเนื้อไม่ถูกกับสิ่งของหรือสัตว์บางอย่างก็เรียกว่า แพ้ เช่น แพ้ยา แพ้ตะขาบ.

ชนะ

หมายถึง[ชะ-] น. ชื่อกลองชนิดหนึ่ง รูปเหมือนกลองแขก ใช้ตีด้วยไม้ ใช้เฉพาะในงานหลวง.

เสียดายที่ไม่ชนะ

หมายถึงโดนยิงขึ้นนำแต่ทำปากดี หลังจากที่ตีเสมอได้ในท้ายเกม

ไทยชนะ

หมายถึงชื่อแอปพลิเคชันเพื่อเช็กอิน/เช็กเอาต์ห้างร้าน

กินดิบ

หมายถึงก. ชนะโดยง่ายดาย.

ชัย,ชัย-

หมายถึง[ไช, ไชยะ-] น. การชนะ, ความชนะ. (ป., ส.).

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ