ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ละเบ็ง, ระเบ็ง, เบ่ง, กระเบง, ตระเบ็ง, หวายตะมอย, ตกเบ็ด, ตะเพิง, ขี้เข็บ, กะเล็ง
ตะเบ็ง
หมายถึงก. เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร.
เบ่ง
หมายถึงก. ตะเบ็ง เช่น เบ่งเสียง, พยายามขับดันสิ่งเช่นอุจจาระปัสสาวะเป็นต้นให้ออกมา เช่น เบ่งอุจจาระเบ่งปัสสาวะ เบ่งลูก, ทำให้พองตัวขึ้นหรือขยายตัวออก เช่น อึ่งอ่างเบ่ง เบ่งกล้าม; (ปาก) เร่ง เช่น เบ่งรถให้ขึ้นหน้า; อวดว่ามีอำนาจ, อวดทำเป็นใหญ่.
กระเบง
หมายถึง(กลอน) ก. เบ่ง เช่น ระด่าวตึงกระเบงแขน. (อนิรุทธ์); ตะเบ็ง, กระเบญ ก็ใช้.
แหกปาก
หมายถึง(ปาก) ก. ตะเบ็งเสียง.
แปร้น
หมายถึง[แปฺร้น] ว. เสียงตะเบ็งเอ็ดอึงอย่างคนขึ้นเสียงทะเลาะกัน, แปร๋น หรือ แปร๋น ๆ ก็ว่า.