ผลการค้นหา

ตัก

หมายถึงก. เอาภาชนะช้อนสิ่งของขึ้นจากที่เดิม เช่น ตักนํ้า ตักแกง ตักดิน.

ตัก

หมายถึงน. หน้าขาตอนเข่าถึงโคนขาในเวลานั่ง.

เพลา

หมายถึง[เพฺลา] น. ตัก, ช่วงขาตั้งแต่เข่าถึงโคนขา, ราชาศัพท์ว่า พระเพลา. (ข. เภฺลา).

โพง

หมายถึงก. ตัก, วิด, เช่น โพงน้ำ. น. ชงโลง; ภาชนะสำหรับตักนํ้าในบ่อลึก ๆ, ถ้ามีคันถ่วงเพื่อให้เบาแรงเวลาตักขึ้น คันนั้นเรียกว่า คันโพง; ผีชนิดหนึ่งกล่าวกันว่าชอบกินของสดคาว; เรียกแมวตัวผู้ขนาดใหญ่.

คด

หมายถึงก. ตักข้าวสุกออกจากหม้อ.

น้ำขึ้นให้รีบตัก

หมายถึง(สำ) มีโอกาสดีควรรีบทำ.

ฟาย

หมายถึงก. เอาอุ้งมือตัก.

ทรงตัก

หมายถึง(ราชา) น. กระบวยสำหรับตักนํ้าอบ.

ตักน้ำรดหัวสาก

หมายถึง(สำ) ก. แนะนำพรํ่าสอนเท่าไรก็ไม่ได้ผล เช่น นํ้ารดหัวสาก สอนเด็กปากมาก เลี้ยงลูกใจแข็ง. (สุบิน กลอนสวด), ตักนํ้ารดหัวตอ ก็ว่า.

ตักน้ำรดหัวตอ

หมายถึง(สำ) ก. แนะนำพรํ่าสอนเท่าไรก็ไม่ได้ผล, ตักนํ้ารดหัวสาก ก็ว่า.

กระจ่า

หมายถึงน. เครื่องใช้ตักแกงหรือตักข้าว ทำด้วยกะลามะพร้าว มีด้ามถือ, จวัก จ่า หรือ ตวัก ก็ว่า.

ขัน

หมายถึงน. ภาชนะสำหรับตักหรือใส่นํ้า มีหลายชนิด.