ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บราง, กรรมกรณ์, ทำโทษ, ลงโทษ
บทลงโทษ
หมายถึงน. ข้อบัญญัติโทษทางอาญา.
บท,บท,บท-,บท-
หมายถึง[บด, บดทะ-] น. ข้อความเรื่องหนึ่ง ๆ หรือตอนหนึ่ง ๆ เช่น บทที่ ๑ บทที่ ๒; กำหนดคำประพันธ์ที่ลงความตอนหนึ่ง ๆ เช่น โคลง ๔ สุภาพ ๔ บาท เป็น ๑ บท; คำที่ตัวละครพูด เช่น บอกบท; คำประพันธ์ที่เขียนขึ้นสำหรับเล่นละคร มีทั้งบทร้องและบทเจรจา เช่น บอกบท เขียนบท; คราว, ตอน, ในคำเช่น บทจะทำก็ทำกันใหญ่ บทจะไปก็ไปเฉย ๆ บทจะตายก็ตายง่ายเหลือเกิน. (ป. ปท).
หมายถึง(แบบ) เท้า, รอยเท้า, เช่น จตุบท, ในบทกลอนใช้ประสมกับคำอื่น ๆ หมายความว่า เท้า คือ บทบงกช บทบงสุ์ บทมาลย์ บทรัช บทศรี บทเรศ, (ดูคำแปลที่คำนั้น ๆ). (ป. ปท).
ลงโทษ
หมายถึงก. ทำโทษเช่นเฆี่ยน จำขัง ปรับเอาเงิน เป็นต้น.
ทำโทษ
หมายถึงก. ลงโทษ.
บทอัศจรรย์
หมายถึงน. บทร้อยกรองตามธรรมเนียมนิยมในวรรณคดี พรรณนาเพศสัมพันธ์ของชายหญิง มักกล่าวให้เป็นที่เข้าใจโดยใช้โวหารเป็นสัญลักษณ์หรืออุปมาอุปไมยเป็นต้น.
บทภาชนีย์
หมายถึง[บดทะ-] น. บทที่ตั้งไว้เพื่อไขความ, บทที่ต้องอธิบาย. (ป.).
กลอนบทละคร
หมายถึงน. กลอนเล่าเรื่อง ใช้เป็นบทแสดง วรรคแรกจะต้องขึ้นต้นด้วย เมื่อนั้น บัดนั้น หรือ มาจะกล่าวบทไป.
ต้องโทษ
หมายถึงก. ถูกตัดสินให้ลงโทษในคดีอาญา.
โบย
หมายถึงก. เฆี่ยนด้วยหวายเป็นต้นเป็นการลงโทษ.
เข้าพระเข้านาง
หมายถึงก. แสดงบทเกี้ยวพาราสี.
บาท
หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของบทแห่งคำประพันธ์ เช่น โคลง ๔ สุภาพ บทหนึ่งมี ๔ บาท.