ค้นเจอ 56 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา บิฐ, ปิด, เบ้, พลิ้ว, นิติ, นิรามิษ, นึก

บิด

หมายถึงก. หมุนให้เป็นเกลียวอย่างบิดผ้า, หมุนไปทางใดทางหนึ่ง เช่น บิดลูกบิด; เผล้ไปจากสภาพปรกติ เช่น ล้อรถบิด, ทำให้ผิดไปจากสภาพความจริง เช่น บิดข้อความ; หลีกเลี่ยงเพราะความเกียจคร้านเป็นต้น เช่น บิดงาน บิดการ, เอานิ้วมือบีบเนื้ออย่างแรงทำนองแหนบแล้วหมุน เช่น บิดเนื้อ บิดหู; กิริยาที่ปลากัดปลาเข็มเอาปากต่อปากกัดกันจนติดแล้วกลับตัวไปมา. น. ลักษณนามเรียกอาการที่ปลากัดปลาเข็มเอาปากต่อปากกัดกันแล้วกลับตัวไปมาเช่นนั้นแต่ละยกว่า บิดหนึ่ง ๒ บิด.

บิด

หมายถึงน. โรคลำไส้ใหญ่อักเสบ มีอาการปวดมวนและอุจจาระเป็นมูกเลือด.

พลิ้ว

หมายถึง[พฺลิ้ว] ก. บิด, เบี้ยว, เช่น คมมีดพลิ้ว; สะบัดเป็นคลื่นไปตามลม เช่น ธงพลิ้ว.

บิฐ

หมายถึง[บิด] น. ตั่ง, ที่นั่งชนิดหนึ่ง รูปสี่เหลี่ยม มีเท้า มีพนักอิงบ้างไม่มีบ้าง. (ป. ปี).

เบ้

หมายถึงว. บิด, ไม่ตรง, เช่น ทำปากเบ้; ทำหน้าแสดงอาการผิดหวัง ไม่เห็นด้วย ไม่พอใจ หรือเจ็บปวด เป็นต้น.

เบี้ยว ๆ บูด ๆ

หมายถึงว. บิด ๆ เบ้ ๆ.

ตะบิด

หมายถึงก. บิด เช่น โพกผ้าพันตะบิดถือกริชกราย. (อิเหนา).

บิดจะกูด,บิดตะกูด

หมายถึงว. อาการที่บิดไปบิดมาไม่ยอมทำอะไรหรือไม่ยอมทำตามสั่ง.

ตีเกลียว

หมายถึงก. หมุนบิดให้เชือกเขม็งขึ้น.

ขันชะเนาะ

หมายถึงก. บิดลูกชะเนาะให้ตึง.

แพลง

หมายถึง[แพฺลง] ก. บิดไป, พลิกตะแคง.

บิดขี้เกียจ

หมายถึงก. บิดร่างกายไปมาเพราะความเกียจคร้านหรือเพื่อแก้เมื่อยเป็นต้น.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ