ตัวกรองผลการค้นหา
บุริม,บุริม-
หมายถึง[บุริมมะ-, บุริม-] ว. ตะวันออก; ก่อน. (ป. ปุริม; ส. ปุรสฺ + อิม).
ริม
หมายถึงน. ชาย, ขอบ, เช่น ริมคลอง ริมผ้า ริมโต๊ะ. บ. ใกล้, ชิด, เช่น นั่งริมหน้าต่าง. ว. ด้านนอก เช่น น้องนอนกลาง พี่นอนริม; (ปาก) เกือบ, จวน, เช่น ริมตาย.
บุ
หมายถึงก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
จริม,จริม-
หมายถึง[จะริมะ-] ว. สุดท้าย เช่น จริมจิต ว่า จิตดวงสุดท้าย. (ป.).
บุรพ,บุรพ-
หมายถึง[บุระพะ-, บุบพะ-] ว. บุพ. (ส. ปูรฺว; ป. ปุพฺพ).
อุปริม,อุปริม-
หมายถึง[อุปะริมะ-, อุบปะริมะ-] ว. อยู่สูงสุด, เบื้องบนที่สุด. (ป.).
ชิน
หมายถึงก. บุอย่างบุทองแดง.
บุพ,บุพ-,บุพพ,บุพพ-
หมายถึง[บุบพะ-] ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
บุริมทิศ
หมายถึง[บุริมมะทิด] น. ทิศตะวันออก. (ป. ปุริมทิส).
เม้น
หมายถึงก. ปิดริม, พับริม, เม้ม ก็ว่า.
มิ้ม
หมายถึงก. เม้ม, ปิดริม, พับริม.
เฟือย
หมายถึงน. ที่ริมนํ้าซึ่งมีหญ้าหรือไม้ขึ้นระกะอยู่.