ค้นเจอ 18 รายการ

ปลั่ง

หมายถึง[ปฺลั่ง] ว. ผ่องใส, มีนํ้านวล, มักใช้เข้าคู่กับคำ เปล่ง เป็น เปล่งปลั่ง.

ผ่อง

หมายถึงว. ปลั่ง, ปราศจากมลทิน, ไม่ขุ่นมัว, เช่น ผิวผ่อง หน้าผ่อง ขาวผ่อง.

สุกปลั่ง

หมายถึงว. สุกใสเป็นมันแวววาว เช่น ทองสุกปลั่ง ขัดถาดทองเหลืองเสียสุกปลั่ง.

เปล่งปลั่ง

หมายถึงว. สดใส, แจ่มใส.

เรืองรอง

หมายถึงว. สุกปลั่ง เช่น พระพุทธรูปมีแสงเรืองรอง.

มำเลือง

หมายถึง(กลอน) ว. เมลือง, งาม, รุ่งเรือง, เปล่งปลั่ง, สุกใส.

ผ่องแผ้ว

หมายถึงว. เปล่งปลั่ง, บริสุทธิ์, สะอาดหมดจด, เช่น จิตใจผ่องแผ้ว.

โฉมเฉิด

หมายถึงน. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

เมลือง

หมายถึง[มะ-] ว. งาม, รุ่งเรือง, เปล่งปลั่ง, สุกใส, ใช้ว่า มำเลือง ก็มี.

โฉมฉาย

หมายถึงน. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

โฉมฉิน

หมายถึงน. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

โอภาส

หมายถึง[-พาด] น. แสงสว่าง; ความสุกใส, ความเปล่งปลั่ง. ก. ส่องแสง. (ป.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ