ตัวกรองผลการค้นหา
ปสันน,ปสันน-,ปสันนะ
หมายถึง[ปะสันนะ] (แบบ) ก. เลื่อมใส. (ป.).
สันเทหะ
หมายถึงน. สนเท่ห์. (ป., ส.).
สัน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ปีวอก.
หมายถึงน. สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหลังคา สันหน้าแข้ง ดั้งจมูกเป็นสัน; ส่วนหนาของมีดหรือขวานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับคม.
สันถว,สันถว-,สันถวะ
หมายถึง[สันถะวะ-] น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน; ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. (ป.; ส. สํสฺตว).
สันมือ
หมายถึงน. ส่วนข้างฝ่ามือด้านนิ้วก้อย เช่น สับด้วยสันมือ.
เมาะว่า
หมายถึงสัน. คือว่า.
ทัง
หมายถึงสัน. ทั้ง.
จนชั้น
หมายถึงสัน. ที่สุดแต่.
วสันต,วสันต-,วสันต์
หมายถึง[วะสันตะ-, วะสัน] น. ฤดูใบไม้ผลิในคำว่า ฤดูวสันต์, วสันตฤดู ก็ว่า. (ป., ส.).
สันทิฐิก,สันทิฐิก-
หมายถึง[สันทิดถิกะ-] (แบบ) ว. ควรเห็นเอง, เป็นคุณของพระธรรมอย่างหนึ่ง. (ป. สนฺทิฏฺิก; ส. สานฺทฺฤษฺฏิก).
เมาะ
หมายถึงสัน. คือ.