ผลการค้นหา

ค้นเจอ 12 รายการ

พรั่น

หมายถึง[พฺรั่น] ก. รู้สึกหวั่นกลัว เช่น พรั่นใจ.

หวั่น

หมายถึงก. พรั่น, มีอาการกริ่งเกรงไป.

ประหวั่น

หมายถึงก. พรั่นใจ.

พรั่นพรึง

หมายถึงก. นึกหวาดหวั่น, นึกพรั่นใจ.

ประหม่า

หมายถึงก. สะทกสะท้าน, พรั่นใจ.

ตกประหม่า

หมายถึงก. รู้สึกสะทกสะท้านพรั่นใจ.

หวั่นหวาด

หมายถึงก. พรั่นกลัว, สะดุ้งกลัว, หวาดหวั่น ก็ว่า.

หวาดหวั่น

หมายถึงก. พรั่นกลัว, สะดุ้งกลัว, หวั่นหวาด ก็ว่า.

หวั่นใจ

หมายถึงก. มีความรู้สึกพรั่นใจไปเอง, มีอาการกริ่งเกรงไป.

กระหม่า

หมายถึง(โบ) ก. ประหม่า, สะทกสะท้าน, พรั่นใจ, เช่น กระมลบ้ากระหม่ามะเมอ. (สมุทรโฆษ).

พะ

หมายถึงใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว พ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น พะพรั่ง พะพรั่น พะพราย.

กว้า

หมายถึง[กฺว้า] (โบ) ว. หรือ, อะไร, ทำไม, เป็นไร, บ้างซิ, บ้างเถิด, ว้า, หวามใจ, เช่น ในรลุงนาภี พรั่นกว้า. (ทวาทศมาส).

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ