ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เฟ้อ, ฟุ้ง, กระลบ, อบอวล, ฟ้ง, ฉู่, โฉ่, ตรลบ, โขมง
ฟุ้ง
หมายถึงก. ตลบไป เช่น หอมฟุ้ง กลิ่นฟุ้ง, ปลิวไป, กระจายไป, เช่น ฝุ่นฟุ้ง. ว. มากเกินควร (ใช้แก่กริยาคุย) เช่น คุยฟุ้ง.
ฟุ้งซ่าน
หมายถึงก. ไม่สงบ, พล่านไป, ส่ายไป, (ใช้แก่จิต).
ฟุ้งเฟื่อง
หมายถึงก. ขจรไป, แพร่หลาย, (ใช้แก่เกียรติคุณ), เฟื่องฟุ้ง ก็ว่า. ว. เชี่ยวชาญ, ชำนิชำนาญ, (ใช้แก่สติปัญญา), เฟื่องฟุ้ง ก็ว่า.
ฟุ้งเฟ้อ
หมายถึงว. คะนอง, ได้ใจ, เห่อเหิม; ใช้จ่ายเกินควรเกินฐานะ, ใช้จ่ายในสิ่งที่ไม่สมควร.