ค้นเจอ 17 รายการ

สลบ

หมายถึง[สะหฺลบ] ก. อาการที่หมดความรู้สึก เช่น ถูกตีหัวจนสลบ เป็นลมล้มสลบ.

อสัญญี

หมายถึงว. ไม่มีสัญญา, หมดความรู้สึก, สลบ. (ป.).

สิ้นสติ

หมายถึงก. สลบ, หมดความรู้สึก, เช่น เขาตกใจแทบสิ้นสติ เขาถูกต่อยจนสิ้นสติ. ว. อาการที่ขาดความรู้สึกตัว เช่น เที่ยวดึก ๆ ทุกคืน พอกลับถึงบ้านก็นอนหลับเหมือนสิ้นสติ.

หมดสติ

หมายถึงก. สิ้นสติ, ไม่มีความรู้สึก, สลบ.

ขลบ

หมายถึง[ขฺลบ] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. สลบ.

สลบแดด

หมายถึงก. อาการที่ใบไม้ดอกไม้เหี่ยวหรือเฉาเมื่อถูกแดดหรือความร้อน.

เหมือด

หมายถึง[เหฺมือด] น. เครื่องกินกับขนมจีนนํ้าพริก มีหัวปลีซอยเป็นต้น. ว. ใช้ประกอบกับคำ สลบ เป็น สลบเหมือด หมายความว่า สลบไสล, แน่นิ่งไม่ติงกาย.

วิสัญญี

หมายถึงว. หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ, เช่น นางก็ถึงวิสัญญีสลบลงตรงหน้าฉานปานประหนึ่งว่าพุ่มฉัตรทองอันต้องสายอัสนีฟาด (ม. ร่ายยาว มัทรี). (ป.).

พิสัญญี

หมายถึงว. วิสัญญี, หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ.

มุจฉา

หมายถึง[มุด-] น. การสลบ. (ป.; ส. มูรฺฉา).

ยาสลบ

หมายถึงน. สารเคมีที่ใช้ในการแพทย์เพื่อทำให้สลบ.

ไข้ความร้อน,ไข้แดด

หมายถึงน. ไข้ที่ขึ้นเร็วและสูงเพราะถูกความร้อนจัด อาจมีอาการปวดศีรษะ เวียนศีรษะ ชัก และต่อไปอาจสลบโดยไม่มีเหตุอื่นร่วม. (อ. heat stroke).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ