ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เงิน, รูปิยะ, อัฐ, ต้นเงิน, เงินตาย, เงินต้น, มินตรา
เงินตรา
หมายถึง(กฎ) น. เงินที่รัฐกำหนดขึ้นไว้เพื่อใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร.
เงิน
หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๔๗ สัญลักษณ์ Ag เป็นโลหะสีขาว เนื้อค่อนข้างอ่อน หลอมละลายที่ ๙๖๐.๘ °ซ. (อ. silver); วัตถุที่ใช้วัดราคาในการซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน, วัตถุที่มีตราของรัฐ ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย, ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร, เงินตรา ก็เรียก; โบราณใช้ว่า งึน เง็น หรือ เงือน ก็มี; (เศรษฐ) วัตถุที่กำหนดให้ใช้เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนหรือชำระหนี้. (อ. money).
รูปิยะ
หมายถึงน. เงินตรา. (ป.).
อัฐ
หมายถึง[อัด] น. (โบ) เรียกเงินปลีกสมัยก่อน ๘ อัฐ เท่ากับ ๑ เฟื้อง; เงิน, เงินตรา, เช่น คนมีอัฐ; ราคาถูก ในสำนวนว่า ไม่กี่อัฐ, ไม่กี่อัฐฬส ก็ว่า.
ทรัพย,ทรัพย-,ทรัพย์
หมายถึง[ซับพะยะ-, ซับ] น. เงินตรา เช่น ไม่มีทรัพย์ติดตัว, สมบัติพัสถาน เช่น เขาเป็นคนมีทรัพย์; (กฎ) วัตถุมีรูปร่าง; โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่ถือว่ามีค่า อาจไม่มีรูปร่างก็ได้ เช่น มีปัญญาเป็นทรัพย์ อริยทรัพย์. (ส. ทฺรวฺย).
กระแสการเงิน
หมายถึงน. การหมุนเวียนของเงินตรา.
กีบ
หมายถึงน. ชื่อหน่วยเงินตราของลาว.
ซื้อ
หมายถึงก. เอาเงินตราแลกกับสิ่งของ.
รูปี
หมายถึงน. ชื่อหน่วยเงินตราอินเดีย.
ซื้อรำคาญ
หมายถึงก. เสียเงินตราหรือสิ่งของเป็นต้นเพื่อตัดความรำคาญ.
ซื้อรู้
หมายถึงก. เสียเงินตราหรือสิ่งของเป็นต้นโดยถูกลวง แต่ได้เป็นความรู้ไว้.
บัตรธนาคาร
หมายถึง(กฎ) น. บัตรที่ธนาคารแห่งประเทศไทยออกใช้เป็นเงินตรา.