ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เอกโทษ, ภัสมะ, ข่อ, เท่า, เฒ่า, มูลฝอย, เย้า, รั้ง, เร้า
เถ้า
หมายถึงน. สิ่งที่เป็นผงละเอียดของสิ่งที่เหลือจากไฟเผามอดแล้ว, ขี้เถ้า ก็ว่า.
หมายถึงว. แก่, มีอายุมาก, โดยมากใช้ เฒ่า.
มูลฝอย
หมายถึงน. เศษสิ่งของที่ทิ้งแล้ว, หยากเยื่อ, กุมฝอย หรือ คุมฝอย ก็ว่า; (กฎ) เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร เศษสินค้า ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ หรือซากสัตว์ รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น.
ขี้เถ้า
หมายถึงน. เถ้า.
ข่อ
หมายถึงน. เถ้า, เขม่า.
เท่า
หมายถึง(โบ) น. เถ้า.
เฒ่า
หมายถึงว. แก่, มีอายุมาก, เถ้า ก็ใช้.
ภัสมะ
หมายถึง[พัดสะ-] น. เถ้า, ธุลี. ก. ทำให้แหลก. ว. แหลก, ละเอียด. (ป., ส.).
กราบ
หมายถึง[กฺราบ] (โบ) ก. นอน เช่น เถ้าก็กราบกรนอึงอยู่นั้น. (ม. คำหลวง กุมาร).
เถ้ารึง
หมายถึงน. กองเถ้าที่ไม่มีถ่านไฟ แต่ยังมีความร้อนระอุอยู่, เท่ารึง ก็ใช้.
กระเอิบ
หมายถึง(กลอน) ก. เอิบ, อิ่ม, เช่น เถ้ากระเอิบเรอสมออกแล. (ม. คำหลวง กุมาร).
ผอก
หมายถึงว. น่าเกลียด เช่น แลจะให้แก่พราหมณ์เถ้าผอกหงอกหลง. (ม. คำหลวง มหาราช).