ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เอื่อย,เอื่อย ๆ, อาคาร, ฉะเฉื่อย, เร่อ, เรื่อย,เรื่อย ๆ, เงื่อง,เงื่อง ๆ, ซ่อง,ซ่อง,ซ่อง ๆ, ระเรื่อย, เลือน,เลือน ๆ, เฟือน, ฟะฟั่น
เฝื่อน
หมายถึงว. รสที่เจือฝาดและขื่นอย่างรสดีเกลือ; วางหน้าไม่สนิทเหมือนกินของมีรสเฝื่อน.
ยิ้มเฝื่อน
หมายถึงก. ยิ้มวางหน้าไม่สนิทคล้ายกินของมีรสเฝื่อน.
หูฝาด,หูเฝื่อน
หมายถึงก. ได้ยินเสียงเพี้ยนไป.
ขื่น
หมายถึงว. รสฝาดเฝื่อนชวนให้คลื่นไส้ ไม่ชวนกิน; (ถิ่น-พายัพ) ฉุน.
เบื่อเป็นยารุ
หมายถึงว. เบื่อมากเหมือนกับยารุที่ไม่มีใครอยากกิน เพราะมีกลิ่นเหม็นและรสขมเฝื่อน.