ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เลาะ, เลา, ปี่, ลักษณนาม, คร่าว ๆ, เลา ๆ, อ้อยเลา, พง, ขลุ่ย
เลา
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum spontaneum L. ในวงศ์ Gramineae ดอกสีขาวเงิน เป็นมัน, พง หรือ อ้อยเลา ก็เรียก; เรียกผมที่หงอกขาวและมีสีดำแซมอยู่บ้างว่า ผมสีดอกเลา.
เลากัย
หมายถึงว. โลกีย์. (ส. เลากฺย; ป. โลกิย).
เลาความ
หมายถึงน. รูปความหรือราวความแต่ย่อ ๆ พอเป็นเค้าเรื่อง.
หมายถึงลักษณนามเรียกเครื่องเป่าที่มีลักษณะยาวตรงและกลมอย่างปี่ ขลุ่ย เช่น ปี่เลาหนึ่ง ขลุ่ย ๒ เลา.
เลา ๆ
หมายถึงว. พอเป็นรูปเค้า เช่น เขียนเป็นเลา ๆ.
เลาะลัด
หมายถึงก. อาการที่เลียบทางไป เช่น เดินเลาะลัดไปตามตลิ่ง ขี่ม้าเลาะลัดไปตามชายป่า, หลบเลี่ยงเพื่อไม่ต้องเผชิญกับสิ่งกีดขวางหรืออันตราย เช่น เดินทางเลาะลัดหลบข้าศึก, ลัดเลาะ ก็ว่า.
หมายถึงน. ไม้ลองในหรือกระบอกสำหรับสอดเพลาในดุมเกวียน.
เลาะ
หมายถึงก. ชิดแนว เช่น พายเรือเลาะตลิ่ง เดินเลาะรั้ว; ลิด เช่น เลาะตาไม้; ทำให้ด้ายเป็นต้นที่เย็บหลุด เช่น เลาะตะเข็บ เลาะผ้า.