ผลการค้นหา

ค้นเจอ 61 รายการ

เวียงวัง

หมายถึงน. เมือง, วัง, เช่น จะแบ่งปันข้าวของในท้องคลัง ให้ครอบครองเวียงวังเห็นทันตา. (สังข์ทอง).

เวียง

หมายถึงน. เมืองที่มีกำแพงล้อม.

เวียง

หมายถึง(โบ; เลิก) น. ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่ปกครองท้องที่ ดูแลทุกข์สุขของราษฎร.

วัง

หมายถึง(โบ; เลิก) น. ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่รักษาพระราชวัง จัดการพระราชพิธีและมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีของราษฎร.

วัง

หมายถึงน. ที่อยู่ของเจ้านาย, ถ้าเป็นที่อยู่ของพระมหากษัตริย์เรียก พระราชวัง หรือ พระบรมมหาราชวัง; ห้วงนํ้าลึก เช่น วังจระเข้. ก. ล้อม, ห้อมล้อม.

สมุหประธาน

หมายถึง(โบ) น. เสนาบดีชั้นจตุสดมภ์ คือ เวียง วัง คลัง นา.

ล้อมวัง

หมายถึงน. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่ทำลายค่ายข้าศึก, ช้างพังคา ก็เรียก.

ประเสบันอากง

หมายถึงน. วังลูกหลวง, วังหลานหลวง. (ช.).

ชาววัง

หมายถึงน. พวกผู้หญิงที่อยู่ในวัง.

ภวังค,ภวังค-,ภวังค์

หมายถึง[พะวังคะ-] น. ส่วนที่สืบต่อระหว่างปฏิสนธิกับจุติ มิได้เสวยอารมณ์ในทวารทั้ง ๖ มีจักษุทวารเป็นต้น. (ป.); ความเป็นอยู่โดยไม่รู้สึกตัว.

ไล่ที่ทำวัง

หมายถึง(สำ) ก. บังคับให้ย้ายไปให้พ้นเพื่อตนจะเข้าไปอยู่.

นักสนม

หมายถึงน. หญิงคนใช้ในพระราชวัง.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ