ค้นเจอ 35 รายการ

เหงื่อ

หมายถึง[เหฺงื่อ] น. ของเหลวที่ร่างกายขับออกทางผิวหนัง; หยดนํ้าที่กลั่นตัวจากไอนํ้าจับอยู่ที่ฝาภาชนะซึ่งปิดหรือที่ผิววัสดุซึ่งคลุมอยู่เป็นต้น, (ปาก) เหื่อ.

เหื่อ

หมายถึง(ปาก) น. เหงื่อ.

เสทะ,เสโท

หมายถึงน. เหงื่อ, เหงื่อไคล. (ป.; ส. เสฺวท).

เหงื่อตกกีบ

หมายถึง(สำ) ก. เหนื่อยมาก.

ไค

หมายถึง(โบ) น. เหงื่อไคล.

เหงื่อกาฬ

หมายถึงน. เหงื่อของคนใกล้จะตาย; โดยปริยายหมายถึงเหงื่อแตกด้วยความตกใจกลัวเป็นต้น.

ซก,ซ่ก

หมายถึงก. เปียกชุ่มจนถึงหยด เช่น เหงื่อซก.

ขี้เกลือ

หมายถึงน. คราบเหงื่อที่แห้งกรังจนขึ้นขาว.

โซก

หมายถึงก. เปียกมากจนไหลอาบไปทั่ว เช่น เหงื่อโซก.

ขี้เต่า

หมายถึงน. เมือกเหงื่อไคลที่ติดอยู่ตามรักแร้ มีกลิ่นเหม็น.

ซิก,ซิก,ซิก ๆ

หมายถึงว. เรียกอาการที่เหงื่อไหลซึมออกมาตามตัวว่า เหงื่อไหลซิก; เรียกอาการที่ร้องไห้ค่อย ๆ ว่า ร้องไห้ซิก ๆ, กระซิก ๆ ก็ว่า.

เปียก

หมายถึงก. มีนํ้าชุ่มปนผสมอยู่หรือติดอยู่ เช่น เปียกเหงื่อ เปียกฝน เปียกน้ำ. ว. ที่ชุ่มน้ำ เช่น ผมเปียก ผ้าเปียก เหงื่อเปียก, อ่อนเกือบเละอย่างข้าวเปียก.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ