ผลการค้นหา

เหว

หมายถึง[เหวฺ] น. ช่องลึกลงไปในภูเขา, ช่องลึกหว่างเขา.

ประบาต

หมายถึงน. เหว. ก. ตกลงไป, ตกไป. (ส. ปฺรปตน; ปปตน).

จันเลา,จันเลาะ

หมายถึงน. ลำห้วย. (ข. เชฺราะ ว่า เหว, ลำธาร).

วิวระ

หมายถึง[-วะ-] น. ช่อง, ปล่อง, เหว, รู, โพรง; ความผิด. (ป., ส.).

อคาธ

หมายถึง[อะคาด] น. เหว. ว. หยั่งไม่ถึง. (ป., ส.).

หุบเหว

หมายถึงน. หุบเขาที่มีเหวลึก.

ท้องเลว

หมายถึงว. โซ, อดอยาก, เช่น ชะรอยผีท้องเลวในเหวถํ้า. (ไกรทอง).

ฉทึง

หมายถึง[ฉะ-] น. แม่นํ้า เช่น ฉทึงธารคีรีเหวผา. (ดุษฎีสังเวย), ใช้ว่า จทึง ชทึง ชรทึง สทิง สทึง หรือ สรทึง ก็มี. (ข. สฺทึง ว่า คลอง).

ลึก

หมายถึงว. ตํ่าลงไปจากขอบมากกว่าปรกติ เช่น ชามก้นลึก, ไกลตํ่าลงไปจากผิวหน้าหรือขอบบน เช่น ทะเลลึก นํ้าลึก เหวลึก, ไกลเข้าไปจากขอบเป็นต้น เช่น ป่าลึก ซอยลึก; หยั่งรู้ได้ยาก เช่น ความคิดลึก; ตรงข้ามกับ ตื้น.