ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา แด่, คราว, ชีระ, พฤฒ,พฤฒา, มหัล,มหัลกะ, ชิณณะ, เข้ม, พฤทธ์, พุฒ, กะ
พฤทธ์
หมายถึง[พฺรึด] น. ผู้ใหญ่. ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, (ตรงข้ามกับ ยุว); ฉลาด, ชำนาญ; เจนจบ, พฤฒ ก็ใช้. (ส. วฺฤทฺธ).
พุฒ
หมายถึงน. ผู้ใหญ่. ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า. (ป. วุฑฺฒ).
กะ
หมายถึงว. ใช้รวมกับคำวิเศษณ์ เช่น เหมือนกะ ราวกะ ถึงกะ. บ. ใช้นำหน้าผู้รับพูดหรือรับบอก เช่น พี่พูดกะน้อง เขากล่าวกะฉัน เขาบอกกะท่าน. สัน. ใช้แทนคำว่า กับ เช่น ยายกะตา, ใช้แทนคำว่า แก่ เช่น มีกะใจ. (เป็นคำเสียงกร่อนมาจาก กับ หรือ แก่).
เชียรณ์
หมายถึงว. เก่า, แก่, ชำรุด, ยุ่ย, ย่อย, โบราณ. (แผลงมาจาก ชีรณ).
แด่
หมายถึงบ. แก่ (ใช้ในที่เคารพ).
มหัล,มหัลกะ
หมายถึง[มะหัน, มะหันละกะ] น. ผู้ใหญ่, คนมีอายุมาก, คนแก่. ว. แก่, มีอายุมาก. (ป. มหลฺล, มหลฺลก).
แก่
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ลาก เช่น แก่เกวียน.
หมายถึงบ. ใช้นำหน้านามฝ่ายรับ เช่น ให้เงินแก่เด็ก.
ชิรณ,ชิรณ-,ชิรณะ
หมายถึง[ชิระนะ-] ว. แก่, ครํ่าคร่า, ชำรุด. (ป. ชีรณ; ส. ชีรฺณ).
ชิระ
หมายถึงว. แก่, ครํ่าคร่า, ชำรุด. (ป.).
ชีรณ,ชีรณ-,ชีรณะ
หมายถึง[ชีระนะ-] ว. เก่า, แก่, ชำรุด, ยุ่ย, ย่อย, โบราณ เช่น ชีรณกถา ว่า นิทานโบราณ, ชีรณฎีกา ว่า ฎีกาโบราณ. (ป., ส.).
เฒ่า
หมายถึงว. แก่, มีอายุมาก, เถ้า ก็ใช้.