ผลการค้นหา

แบะ

หมายถึงก. แบออก เช่น แบะหนังสือ, ทำให้อ้า เช่น แบะทุเรียน. ว. อ้า, ที่เปิดกว้างออกไป, เช่น ถูกฟันหัวแบะ; มีลักษณะกางออกหรือถ่างออก เช่น ล้อแบะ.

แบะท่า

หมายถึงก. ทำท่าเปิดโอกาสให้, ให้ท่า.

แบะอก

หมายถึงก. เปิดอกเสื้อแสดงท่าว่าเป็นนักเลงหรือไม่สุภาพ. ว. เรียกลักษณะการใส่เสื้อไม่กลัดกระดุมว่า ใส่เสื้อแบะอก.

แบะปาก

หมายถึงก. แสยะปากทำอาการรังเกียจเป็นต้น.

แบะแฉะ

หมายถึงว. อาการที่นั่งเฉื่อยชาอยู่นาน ๆ, เฉื่อยชา, แฉะแบะ ก็ว่า.