ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา รัดประคน, กระเย้อกระแหย่ง, กระแหย่ง, แหย่ง, แหย่
แหย่
หมายถึง[แหฺย่] ก. เอานิ้วมือหรือปลายไม้เป็นต้นแยงเข้าไป; เย้า, ทำให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้; ลองดูชั้นเชิง.
แหย่ง
หมายถึง[แหฺย่ง] น. สัปคับ, ที่สำหรับนั่งผูกติดบนหลังช้าง, แหย่งช้าง ก็เรียก.