ตัวกรองผลการค้นหา
เหาน้ำ
หมายถึงน. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในอันดับ Isopoda เป็นปรสิต ที่พบในนํ้าจืด เช่น สกุล Alitropus ในวงศ์ Aegidae, ในนํ้าเค็ม เช่น สกุล Livoneca ในวงศ์ Cymothoidae.
ให้น้ำ
หมายถึงก. ให้นักมวยหรือคู่ต่อสู้เป็นต้นหยุดพักเหนื่อยชั่วระยะเวลาสั้น ๆ เพื่อให้ดื่มน้ำ เช็ดหน้า หรือเช็ดตัวเป็นต้น ก่อนจะลงมือสู้ในยกต่อไป.
อวบน้ำ
หมายถึงว. มีเนื้อชุ่มนํ้า (ใช้แก่พืช) เช่น ต้นกระบองเพชรเป็นพืชที่มีลำต้นอวบนํ้า.
อ่างเก็บน้ำ
หมายถึงน. แอ่งขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นสำหรับเก็บนํ้าเพื่อบริโภคและใช้ในการเกษตรเป็นต้น.
กรวดน้ำ
หมายถึงก. แผ่ส่วนบุญด้วยวิธีหลั่งนํ้า; (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า ตัดขาดไม่ขอเกี่ยวข้องด้วย, มักใช้ว่า กรวดนํ้าควํ่ากะลา หรือ กรวดนํ้าควํ่าขัน.
กินตามน้ำ
หมายถึง(สำ) ก. รับของสมนาคุณที่เขาเอามาให้โดยไม่ได้เรียกร้อง (มักใช้แก่เจ้าพนักงานผู้มีอำนาจ).
ขุนน้ำ
หมายถึงน. สายนํ้าที่ไหลจากยอดเขา.
ต่อมน้ำ
หมายถึงน. ฟองอากาศที่ผุดขึ้นปุด ๆ เหนือนํ้า.
ตีท้ายน้ำ
หมายถึง(สำ) ก. เข้าทำในตอนหลังหรือในระยะหลัง.
นาคเล่นน้ำ
หมายถึงน. นํ้าที่พุ่งเป็นลำขึ้นไปในอากาศเนื่องจากลมงวง, พวยนํ้า ก็ว่า.
บวมน้ำ
หมายถึงน. ภาวะที่มีนํ้าระหว่างเซลล์หรือภายในเซลล์มากเกินปรกติอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทั้ง ๒ อย่าง, โดยทั่วไปหมายถึงภาวะที่มีนํ้าอยู่ใต้ผิวหนังมากเกินปรกติ และอาจพบได้ในอวัยวะอื่น เช่น สมอง ปอด. (อ. edema, oedema).
ประดาน้ำ
หมายถึงน. ผู้ชำนาญดำนํ้า.