ตัวกรองผลการค้นหา
อุปริมปริยาย
หมายถึง[-ปะริยาย] น. เนื้อความอันสูงสุด.
อปโลกน์,อปโลกน์,อุปโลกน์
หมายถึง[อะปะโหฺลก, อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก] ก. ยกกันขึ้นไป เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า. (ป. อปโลกน).
อุปโลกน์
หมายถึง[อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก] ก. ยกกันขึ้นเป็น เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า, อปโลกน์ ก็ว่า. (ป. อปโลกน).
อุปนัย
หมายถึง[อุปะ-, อุบปะ-] น. วิธีการใช้เหตุผลที่ดำเนินจากส่วนย่อยไปหาส่วนรวม, คู่กับ นิรนัย. (อ. induction).
ขะยุก
หมายถึงก. ดันเข้าไปทีละน้อย ๆ; ยุหรือหนุนส่ง.
ทีฆ,ทีฆ-
หมายถึง[ทีคะ-] (แบบ) ว. ยาว, นาน, ยั่งยืน. (ป.; ส. ทีรฺฆ).
ประสมประสาน
หมายถึงก. ผสมผสาน, เก็บรวมไว้ทีละเล็กละน้อย, เก็บเล็กผสมน้อย.
ฉุปศาสตร์
หมายถึง[ฉุปะสาด] น. วิชาว่าด้วยการสงคราม. (ส.).
ปริจาค
หมายถึง[ปะริจาก] น. บริจาค. (ป. ปริจฺจาค).
ปสุ
หมายถึง[ปะสุ] น. ปศุ. (ป.; ส. ปศุ).
ปารุปนะ
หมายถึง[-รุปะนะ] น. ผ้าห่ม. (ป.).
ปุ
หมายถึงก. ปะ เช่น เอาไม้ไปปุฝาเรือน.