ตัวกรองผลการค้นหา
ปโยชนม์
หมายถึง[ปะโยชน] น. “ผู้มีนํ้าเป็นที่เกิด” คือ เมฆ. (ส. ปโยชนฺมนฺ).
สัลลาป,สัลลาป-
หมายถึง[สันลาปะ-] น. การพูดจากัน. (ป.; ส. สํลาป).
ปริวรรต,ปริวรรต-
หมายถึง[ปะริวัด, ปะริวัดตะ-] ก. หมุนเวียน เช่น ปริวรรตเงินตรา; เปลี่ยนแปลง, เปลี่ยนไป, แปรไป. (ส. ปริวรฺต; ป. ปริวตฺต).
อุปนิษัท
หมายถึง[อุปะ-, อุบปะ-] น. ชื่อคัมภีร์ภาษาสันสกฤตกลุ่มหนึ่ง คัมภีร์อุปนิษัทรุ่นแรกเป็นพื้นฐานของศาสนาพราหมณ์ที่สอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจากอาตมัน. (ส.).
ปฐมสุรทิน
หมายถึง[ปะถมมะสุระทิน] น. วันที่ ๑ แห่งเดือนทางสุริยคติ.
ปรมาภิเษก
หมายถึง[ปะระ-, ปอระ-] น. อภิเษกอย่างยิ่ง คือ การตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ส.).
อรูป,อรูป-
หมายถึง[อะรูบ, อะรูบปะ-] ว. ไม่มีรูป, ไม่ใช่รูป; ที่เป็นนามธรรม. (ป., ส.).
ปฐมดุสิต
หมายถึง[ปะถมดุสิด] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
ปรวาที
หมายถึง[ปะระ-] น. ผู้กล่าวถ้อยคำฝ่ายตอบหรือฝ่ายค้าน, คู่กับ สกวาที.
อุปนิกขิต,อุปนิกษิต
หมายถึง[อุปะนิกขิด, อุปะนิกสิด] ก. เก็บไว้, รักษาไว้. น. คนสอดแนม, จารชน. (ป. อุปนิกฺขิตฺต; ส. อุปนิกฺษิปฺต).
อุปยุวราช
หมายถึง[อุปะยุวะราด, อุบปะยุวะราด] น. ตำแหน่งเจ้าในนครล้านช้างรองพระเจ้าแผ่นดิน แต่อยู่เหนืออุปราช. (ป.).
ปฏิภาณกวี
หมายถึง[ปะติพานนะกะวี, ปะติพานกะวี] น. กวีผู้มีความสามารถในการใช้ปฏิภาณแต่งกลอนสด.