ตัวกรองผลการค้นหา
ธาตุหนัก
หมายถึง[ทาด-] ว. ที่ต้องกินยาถ่ายมาก ๆ จึงจะถ่าย.
ปริภุญช์
หมายถึง[ปะริพุน] ก. กิน. (ป., ส.).
หมดเกลี้ยง
หมายถึงว. ไม่มีเหลือ เช่น เด็กกินขนมจนหมดเกลี้ยง.
หม่ำ
หมายถึง(ปาก) ก. กิน (มักใช้แก่เด็กทารก).
กินดาย
หมายถึงก. กินดะไปจนหมด (ใช้เฉพาะการเล่นหมากแยก).
ข้าวผอก
หมายถึงน. ข้าวห่อหรือข้าวที่บรรจุกระบอกไปกินกลางวัน.
กินน้ำตาต่างข้าว
หมายถึง(สำ) ก. ร้องไห้เศร้าโศกจนไม่เป็นอันกิน.
ทอดหญ้า
หมายถึงก. วางหญ้าให้สัตว์เช่นช้างม้าเป็นต้นกิน.
ภุต
หมายถึง[พุด] ว. ซึ่งกินแล้ว, ซึ่งครองแล้ว. (ป. ภุตฺต; ส. ภุกฺต).
มอมเหล้า
หมายถึงก. ล่อให้กินเหล้าจนเมาครองสติไม่ได้.
ยาเบื่อ
หมายถึงน. ยาพิษเป็นต้นที่กินแล้วทำให้เมาหรือตาย.
รุมไข้
หมายถึงก. เอายาให้คนไข้กินเพื่อไม่ให้ตัวร้อนจัดหรือเย็นจัด.