ผลการค้นหา

ค้นเจอ 5,943 รายการ

โทโทษ

หมายถึงน. คำที่ใช้ไม้เอกโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้โทเสียงเดียวกัน ในบทนิพนธ์ที่บังคับให้ใช้ไม้โท เช่น ง่าย เป็น หง้าย, พลั่ง เป็น ผลั้ง.

มีหน้า

หมายถึงว. ไม่รู้สึกอาย (ใช้ในความแดกดัน รังเกียจ หรือดูหมิ่น), มักใช้กับคำ ยัง เช่น โกรธกันแล้วยังมีหน้ามาพูด เก่าไม่ใช้ ยังมีหน้ามายืมใหม่อีก.

กระจิ๋ง,-กระจิ๋ง

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระจุ๋ง เป็น กระจุ๋งกระจิ๋ง.

กระซ้อ,-กระซ้อ

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระซี้ เป็น กระซี้กระซ้อ.

กระเดี้ยม,-กระเดี้ยม

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระด้วม เป็น กระด้วมกระเดี้ยม.

กระติก,-กระติก

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระตุก เป็น กระตุกกระติก.

กระติ้ง,-กระติ้ง

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระตุ้ง เป็น กระตุ้งกระติ้ง.

กระแตะ,-กระแตะ

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระเตาะ เป็น กระเตาะกระแตะ.

กระทั้น,-กระทั้น

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระแทก เป็น กระแทกกระทั้น.

กระแท้ม,-กระแท้ม

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระท้อม เป็น กระท้อมกระแท้ม.

กระเบียดกระเสียร

หมายถึงก. พยายามใช้จ่ายอย่างจำกัดจำเขี่ย.

ของสงฆ์

หมายถึงน. ของที่เป็นของวัด, ของที่สงฆ์ใช้ร่วมกัน, ของวัด ก็ว่า.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ