ค้นเจอ 821 รายการ

กุย

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. หมัด, กำปั้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ ลูก ว่า ลูกกุย เช่น เตรียมลูกกุยมาทั่วที่ตัวดี. (ขุนช้างขุนแผน).

เปะ

หมายถึงก. เอาสิ่งที่มีลักษณะข้นเหลวเป็นต้นซัดลงไป เช่น เอาโคลนมาเปะที่กำแพง, โดยปริยายหมายถึงทิ้งไว้ให้เป็นภาระของผู้อื่น เช่น เอาลูกมาเปะให้พี่สาวเลี้ยง.

เกด

หมายถึงน. ลูกองุ่นแห้งชนิดหนึ่ง เรียกว่า ลูกเกด. (อ. raisin คงเพี้ยนมาจาก grape = องุ่น).

ปล่อยนกปล่อยกา

หมายถึง(สำ) ก. ปล่อยให้เป็นอิสระ, ไม่เอาผิด, ปล่อยให้พ้นจากความผูกพัน, ปล่อยลูกนกลูกกา ก็ว่า.

เอาลูกเขามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเขามาอม

หมายถึง(สำ) ก. เอาลูกของคนอื่นมาเลี้ยงเป็นลูก เป็นภาระรับผิดชอบที่หวังผลตอบแทนแน่นอนไม่ได้.

ปลอกกระสุน

หมายถึงน. ส่วนของกระสุนปืนที่บรรจุดินปืนและลูกตะกั่ว.

ลูกเต้า

หมายถึงน. ลูกผู้มีกำเนิดจากพ่อแม่.

งัว,งัว,งั่ว,งั่ว

หมายถึง(โบ) น. ลูกชายคนที่ ๕.

ลูกโดด

หมายถึงน. ลูกปืนที่ยิงออกไปทีละลูก.

ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

หมายถึง(สำ) น. ลูกย่อมไม่ต่างกับพ่อแม่มากนัก.

วีจิ

หมายถึงน. คลื่น, ลูกคลื่น. (ป., ส.).

โคล

หมายถึง[โคน] น. ลูกกลม เช่น โคลคลี.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ