ตัวกรองผลการค้นหา
ผ้ายาง
หมายถึงน. ผืนยางหรือพลาสติก ใช้ปูที่นอนหรือเบาะเป็นต้น.
พลั่ก
หมายถึง[พฺลั่ก] ว. อาการที่ไหลทะลักออกมาด้วยกำลังดัน เช่น เลือดออกพลั่ก; เสียงดังเช่นนั้น.
กษัยน้ำ
หมายถึงน. กษัยเนื่องจากเลือด นํ้าเหลือง หรือ เสมหะเป็นพิษ ถ้ารวมทั้ง ๓ ประการ เรียกว่า กษัยเลือด.
ดุริยางคศาสตร์
หมายถึง[ดุริยางคะ-] น. วิชาว่าด้วยการบรรเลงเครื่องดุริยางค์.
ฝนตกก็แช่ง ฝนแล้งก็ด่า
หมายถึง(สำ) การทำอะไร ๆ จะให้ถูกใจคนทั้งหมดนั้นเป็นไปไม่ได้. ว. ทำอย่างไร ๆ ก็ไม่ถูกใจสักอย่าง.
กระเจ่า,กระเจ้า,กระเจ้า
หมายถึง(ถิ่น) น. นกยาง เช่น กระจาบกระเจ้าจับ ซ้องศัพทอึงอล.
อำพัน
หมายถึงน. ยางไม้ที่แข็งเป็นก้อน สีเหลืองใสเป็นเงา.
สมน้ำหน้า
หมายถึงว. คำแดกดันหรือซํ้าเติมว่าควรได้รับผลร้ายเช่นนั้น เช่น ขี้เกียจท่องหนังสือ สอบตกก็สมน้ำหน้า, (ปาก) สม ก็ว่า เช่น สมแล้วที่สอบตก เพราะขี้เกียจนัก.
ตรายาง
หมายถึงน. ตราที่ทำด้วยยางสำหรับประทับบนกระดาษเป็นต้น.
ขึ้นเขียง
หมายถึง(ปาก)ก. ตกอยู่ในภาวะที่แทบไม่มีทางจะต่อสู้หรือเอาชนะหรือหลีกเลี่ยงได้เลย.
ระยะ
หมายถึงน. ช่วง, ตอน, เช่น ระยะเวลา ระยะทาง ระยะนี้ฝนตกชุก.
หมากฝรั่ง
หมายถึงน. ของเคี้ยวเล่นอย่างหนึ่ง ทำจากสารคล้ายยางไม้ มักหุ้มด้วยสารหวาน แล้วปรุงให้มีกลิ่นและรสต่าง ๆ เมื่อเคี้ยวจะยืดหยุ่นคล้ายยาง.