ตัวกรองผลการค้นหา
ห่วงหน้าพะวงหลัง
หมายถึงก. พะว้าพะวัง.
หน้าหงิกหน้างอ
หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจ เป็นต้น.
ออก
หมายถึง(โบ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; (ถิ่น) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า เมืองออก.
นู่น
หมายถึง(ปาก) ส. คำใช้แทนนามที่อยู่ไกลออกไป.
มะหะหมัด
หมายถึงน. นามศาสดาของศาสนาอิสลาม, มุฮัมมัด ก็เรียก.
เยซู
หมายถึงน. นามศาสดาของศาสนาคริสต์. (อ. Jesus).
ดา
หมายถึงก. เรียงหน้ากันเข้าไปเป็นหน้ากระดาน เช่น ดาหน้า. ว. มาก, หลาย, เกลื่อนไป.
ชะโงก
หมายถึงก. ยื่นหน้าหรือส่วนหน้าออกไป.
วันหลัง
หมายถึงน. วันหลังจากวันนี้ไป เช่น วันหลังจะมาเยี่ยมอีก, ใช้ว่า วันหน้า ก็มี.
ภายหน้า
หมายถึงน. ข้างหน้า, ต่อไป, อนาคตกาล.
มุฮัมมัด
หมายถึงน. นามศาสดาของศาสนาอิสลาม, มะหะหมัด ก็เรียก.
ค่อย
หมายถึงว. คำนำหน้าความข้างท้ายให้ติดต่อกับความข้างหน้า แสดงกิริยาที่กระทำภายหลัง เช่น กินข้าวแล้วค่อยไป, ถ้าใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ค่อย หมายความว่า น้อย, บ้าง, (ตามส่วนของสิ่งที่พูดถึง) เช่น ไม่ค่อยมี ไม่ค่อยพูด, ไม่ใคร่ ก็ว่า.