ตัวกรองผลการค้นหา
เสียงกร้าว
หมายถึงว. อาการที่พูดด้วยเสียงแข็งกระด้าง เช่น เขาพูดเสียงกร้าว ไม่ยำเกรงใคร.
เอ็ง
หมายถึงส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย มักใช้พูดกับผู้น้อยหรือใช้พูดกับเพื่อนฝูงที่อยู่ในวัยเดียวกัน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
อุจจาร,อุจจาร-,อุจจาระ
หมายถึง[อุดจาระ-] น. ขี้, (ปาก) อึ. (ป., ส.).
จันโจษ
หมายถึงก. โจษจัน, พูดอึง, พูดกันเซ็งแซ่, เล่าลือกันอื้ออึง, ในบทกลอนใช้ว่า จรรโจษ ก็มี.
อมปาก
หมายถึง(โบ) ก. หุบปากไว้, ไม่ยอมพูดในสิ่งที่ควรพูด, หุบปากหุบคำ ก็ว่า.
ฉันสวย
หมายถึงคำพูดเรียกความมั่นใจ พูดคำนี้แล้ว ออร่าพุ่งออกจากตัวทันที
ลปก
หมายถึง[ละปก] น. คนพูดบ่นเพ้อต่าง ๆ; คนพูดด้วยความอยากได้. (ป.).
อ้อแอ้
หมายถึงว. อาการออกเสียงของเด็กที่เริ่มหัดพูด, อาการพูดไม่ชัดอย่างคนเมา.
วจีสุจริต
หมายถึง[วะจีสุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชอบทางวาจา มี ๔ อย่าง ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ๑ การไม่พูดคำหยาบ ๑ การไม่พูดส่อเสียด ๑ การไม่พูดเพ้อเจ้อ ๑.
ปากมาก
หมายถึงว. ชอบพูดว่าคนอื่นซํ้า ๆ ซาก ๆ, พูดมาก, (ในทางช่างว่า ช่างติ), พูดขยายเรื่องเล็กน้อยให้มากออกไป.
กัดหางตัวเอง
หมายถึง(สำ) ว. พูดวนไปวนมา.
ขอ
หมายถึงก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน.