ตัวกรองผลการค้นหา
เขม้นขะมัก
หมายถึง[ขะเม่น-] ก. ตั้งใจทำอย่างรีบเร่งเพื่อให้แล้วเสร็จไป, ก้มหน้าก้มตาทำ, ขะมักเขม้น ก็ว่า.
เขมา
หมายถึง[ขะเหฺมา] น. โกฐเขมา. (ดู โกฐเขมา). (ข. เขฺมา ว่า ดำ).
โขมด
หมายถึง[ขะโหฺมด] น. กระหมวด; จอมประสาทหัวช้าง.
จับเขม่า
หมายถึงก. เอาเขม่าผสมนํ้ามันตานีเป็นต้นทาไรผมให้ดำ.
ปลายอ้อปลายแขม
หมายถึง(สำ) ว. ที่ยังอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้, ที่ยังอยู่ห่างไกล.
ไพศาขมาส
หมายถึง[ไพสาขะมาด] น. เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยฤกษ์วิศาขะ คือ เดือน ๖ ตกในราวเดือนพฤษภาคม. (ส.; ป. วิสาขมาส).
มุขมนตรี
หมายถึง[มุกขะมนตฺรี] น. ที่ปรึกษาราชการชั้นผู้ใหญ่.
อกไหม้ไส้ขม
หมายถึง(สำ) ก. เป็นทุกข์อย่างแสนสาหัส.
กวางแขม
หมายถึงดู เนื้อทราย.
แกงขม
หมายถึงน. เครื่องกินกับขนมจีนนํ้ายา มีมะระหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วลวกให้สุก.
ขมัง
หมายถึง[ขะหฺมัง] น. พรานธนู. (ข. ขฺมาน่).
ขมิ้น
หมายถึง[ขะมิ่น] น. ชื่อนกชนิดหนึ่งในวงศ์ Oriolidae ตัวเท่านกเอี้ยง มีหลายสี เช่น เหลือง แดง ฟ้า ขาว กินผลไม้และแมลง ทำรังเป็นรูปถ้วยอยู่ตรงง่ามไม้สูง ๆ ในประเทศไทยมีหลายชนิด เช่น ขมิ้นท้ายทอยดำ หรือที่มักเรียกกันว่า ขมิ้นเหลืองอ่อน (Oriolus chinensis) ขมิ้นแดง (O. traillii) ขมิ้นขาว (O. mellianus).