ตัวกรองผลการค้นหา
โบยบิน
หมายถึงก. บินร่อนไปมาอย่างผีเสื้อเป็นต้น.
สูงชั่วนกเขาเหิน,สูงเท่านกเขาเหิน
หมายถึง(สำ) ว. สูงระดับที่นกเขาบิน.
เพดานบิน
หมายถึงน. ระดับสูงสุดที่เครื่องบินสามารถบินได้.
กบิล
หมายถึง[กะบิน] (แบบ) น. ลิง. (ส. กปิล).
เหินหาว
หมายถึงก. บินหรือเหาะไปในอากาศในระยะสูง.
ท่าอากาศยาน
หมายถึงน. ที่สำหรับเครื่องบินขึ้นลง ประกอบด้วยลานจอดเครื่องบิน ลู่เครื่องบินขึ้นลง โรงเก็บอุปกรณ์การบิน หอบังคับการบิน ที่ทำการของเจ้าหน้าที่ และที่พักผู้โดยสารเข้าออกเป็นต้น, (ปาก) สนามบิน.
เขจร
หมายถึง[-จอน] ก. บินไป, เหาะไป. (ส. เขจร ว่า ไปในอากาศ).
ฝูงบิน
หมายถึงน. ขบวนบิน โดยปรกติมีเครื่องบิน ๖ เครื่องขึ้นไป.
หึ่ง,หึ่ง,หึ่ง ๆ
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฆ้อง เสียงผึ้งหรือแมลงภู่เป็นต้นบิน เช่น เสียงฆ้องดังหึ่ง เสียงผึ้งบินหึ่ง ๆ.
บิณฑ,บิณฑ-
หมายถึง[บินทะ-] (แบบ) น. ก้อนข้าว. (ป., ส. ปิณฺฑ).
เรี่ย,เรี่ย ๆ
หมายถึงว. เฉียดใกล้ในแนวนอน เช่น นกบินเรี่ยน้ำ เครื่องบินบินเรี่ยยอดไม้ น้ำขึ้นมาเรี่ย ๆ พื้น.
ว่อน
หมายถึงว. อาการที่เคลื่อนไปในอากาศเป็นฝูงหรือเป็นจำนวนมาก เช่น แมลงบินว่อน กระดาษปลิวว่อน, อาการที่บินวนเวียนไปมา เช่น แมลงวันตัวนี้บินว่อนอยู่ในห้องนานแล้ว, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เดินกันว่อน ข่าวลือว่อน.